ขับเคี่ยว หมายถึง ก. เร่งรัด, ต่อสู้หรือแข่งขันกันไปจนถึงที่สุด หรือจนแพ้ชนะไปข้างหนึ่ง.
ก. รุหรือระบายสิ่งที่ไม่ต้องการออกจากร่างกาย.
ก. ไล่ไปอย่างไม่มีเยื่อใย, ขับไสไล่ส่ง ก็ว่า.
ก. ยกทัพ, เคลื่อนกองทัพเข้าโจมตีข้าศึก.
ก. ร้องเป็นทํานอง เช่น ขับกล่อม ขับเสภา.ขับซอ (ถิ่น)ก. ร้องเพลงโดยมีดนตรีประกอบ เช่น ขับซอยอยศอ้างฦๅลูกกษัตริย์เจ้าช้าง ชื่นแท้ใครเทียมเทียบนา. (ลอ).
น. การเล่นดนตรีอย่างหนึ่ง มีคนเล่น ๓ คนด้วยกัน คนหนึ่งขับร้องลํานํา คนหนึ่งสีซอ ๓ สายประสานเสียง คนหนึ่งไกวบัณเฑาะว์ให้จังหวะ; ชื่อคําประพันธ์ชนิดหนึ่ง ใช้โคลงกับกาพย์สุรางคนางค์สลับกัน.
[-บันเดาะ] น. วิธีบรรเลงอย่างหนึ่ง; ชื่อเพลงไทยชนิดหนึ่ง.
ก. ร้องเพลง.